قال امیرالمومنین علی بن ابیطالب علیه السلام
مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَعَلیهِ أن يَبْدَأَ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ
وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ
وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ .
نهج البلاغه حکمت 73
کسی که خود را در مقام راهبری و امامت مردم قرار می دهد،باید پیش از آن که به تعلیم دیگران بپردازد به تعلیم خویش بپردازد
و باید ادب کردن او به واسطه عمل و رفتار و کردارش ، بیشتر از تأدیب او توسط زبانش باشد
و کسی که معلم و ادب کننده خویشتن است ، بیشتر از کسی که معلم و ادب کننده مردم است، به تجلیل و احترام سزاوار است
آمار
وب سایت:
